De meester en zijn 3 zonen
Er was eens een Kenjitsu grootmeester die erg beroemd was in heel Japan die bij het bezoek van een andere grootmeester het onderricht wilde tonen dat hij aan zijn 3 zonen gegeven had.
De meester knipoogde naar zijn gast, plaatste een zware metalen pot op de hoek van de schuifdeur en zette deze zodanig vast met een stuk bamboe en zeen spijkertje, dat de pot op het hoofd zou vallen van de eerste die de deur opende en de kamer binnenstapte.
Terwijl zij babbelden en thee dronken riep de meester zijn oudste zoon, die onmiddellijk kwam. Maar voordat hij de deur opende voelde hij de aanwezigheid van de pot en raadde de plaats. Hij verschoof de deur, stak zijn linkerhand door een kier om de pot op te vangen en schoof met zijn rechterhand de deur verder open. Met de pot tegen zijn borst geklemd stapte hij het vertrek binnen, sloot de deur achter zich, zette de pot terug en liep verder om de meesters te begroeten. "dit is mijn oudste zoon", sprak de gastheer lachend. "Hij heeft mijn lessen goed geleerd en eens zal hij zeker een Kenjitsu meester zijn".
De tweede zoon werd geroepen en kwam zonder aarzeling binnen. pas op het laatste moment ving hij de pot, die bijna op zijn hoofd viel, op. "Dit is mijn tweede zoon", zei de meester, "hij moet nog veel leren, maar hij wordt met de dag beter".
Daarop riep hij zijn derde zoon, die hals over kop het vertrek binnenkwam en de pot op zijn hoofd kreeg. De klap kwam hard aan, maar voordat de pot op de tatami kon vallen had hij zijn zwaard getrokken en met een snelle beweging het stuk metaal in tweeën geslagen. "Dit is mijn jongste zoon, Jiro", sprak de oude man, "hij is de benjamin van de familie en moet no een lange weg afleggen."
De theemeester en de Ronin
Een meester in Cha-Dong (weg van de theeceremonie), Tajima Kozo, werd uitgedaagd door een gewetenloze Ronin die er zeker van was gemakkelijk te kunnen winnen. Niet in staat zich aan de uitdaging te onttrekken zonder verlies van eer, bereidde de meester zich voor op de dood. Hij bracht daarom een bezoekje aan een naburige Kenjitsu meester en vroeg of deze hem de juiste weg kan leren om op de juiste manier te sterven. "Uw bedoeling is prijzenswaardig", sprak de expert, "en ik ben blij u te kunnen helpen, maar wees zo vriendelijk en schenk mij een kom thee".
Tajima, gelukkig met waarschijnlijk de laatste kans om zijn kunst te beoefenen, ging volledig op in de ceremonie van de theebereiding en vergat alles om zich heen. De expert werd diep getroffen door de rust waarmee de meester de thee in schonk. "Het is helemaal niet nodig dat ik u leer te sterven", zei hij tot hem. "Uw concentratie is zo diep, dat u elke zwaarddrager tegemoet kunt treden. Wanneer de Ronin tegenover u staat, denk er dan in de eerste plaats aan dat u thee gaat schenken voor een gast. Groet hem hoffelijk. Leg uw bovenkleed af, vouw het zorgvoldig en leg uw waaier er bovenop, precies zoals u dat net deed. Trek vervolgens uw katana en breng hem boven uw hoofd, gereed om toe te slaan als de tegenstander aanvalt en concentreer u uitsluitend op deze handeling."
Tajima bedankte hem en begaf zich naar de plek waar het gevecht zou plaatsvinden. Hij hield zich aan de les van de expert en doordrong er zich volledig van dat hij thee zou gaan schenken voor een vriend. Toen hij het zwaard boven zijn hoofd tilde, voelde de Ronin dat voor hem een heel andere persoonlijkheid zat, hij zag geen enkele opening. Tajima leek hard als een rots zonder enig spoor van angst of zwakheid. Volkomen ontmoedigd wierp de Ronin zijn katana weg en vroeg nederig vergiffenis voor zijn onwaardig gedrag.
De vier vliegen
Een samoerai gebruikte in alle rust zijn avondeten in een kleine herberg en negeerde de 4 vliegen die rondom hem zoemden volledig. Er kwamen 3 Ronin (Samoerai zonder meester) binnen, die begerige blikken wierpen op de 2 prachtige zwaarden die de man in zijn gordel droeg, want deze wapens zijn namelijk een fortuin waard. Een grimas van intens genoegen gleed over hun gezicht. De man leek weerloos te zijn tegenover hen.
Zij gingen aan een tafel naast hem zitten en begonnen met luide stem hem te bespotten in de hoop een duel te ontlokken. De man bleef er echter onverschillig bij en dat wakkerde hun spot nog meer aan. Plots bracht de samoerai langzaam zijn stokjes waarmee hij zijn rijst at omhoog en met 4 snelle en zuivere bewegingen ving hij moeiteloos de 4 vliegen.
Vervolgens legde hij de stokjes zacht naast zich neer, zonder ook maar één blik op de schelmen te werpen. Een zware stilte volgde. De 3 Ronin keken elkaar aan. Zij begrepen onmiddellijk dat zij hier te doen hadden met een man van uitzonderlijk meesterschap. Bevreesd namen zij de vlucht.
Pas veel later kwamen zij erachter dat de man die hen zo fijnzinnig het leven had gespaard Miyamoto Mushashi heette...
Dokter Akiyama
Het leukste verhaal en het meest geloofwaardige is dat van Dokter Akiyama.
Dokter Akiyama ging rond 1690 naar China om zijn medische kennis over het menselijk lichaam te verbreden.
Tijdens zijn rondreis kwam hij in contact met monniken die zelfverdedigingstechnieken oefenden die georiënteerd waren op de zwakke plekken van het Menselijk lichaam.
Dr. Akaiyama voelde zich hierdoor aangetrokken omdat deze kennis zou bijdragen aan zijn kennis over het menselijk lichaam.
Echter wat hij ook probeerde, hij werd niet toegelaten tot de kloosterorde, dus observeerde hij de monniken tijdens hun training van de technieken.
Na een lange tijd werd hij toegelaten tot het klooster zodat hij er een beter zicht op zou kunnen krijgen. Dr. Akiyama begreep de oefeningen niet maar voerde ze wel goed uit.
In de winter, terug in Japan, viel het hem op dat de takken van de wilg mee veerden onder het gewicht van de sneeuw wat erop rustte, terwijl de takken van andere bomen afbraken.
Het idee van meegeven om te overwinnen was geboren.
Akiyama begon met lesgeven in de Ten-Shinto Ryu (De school waar later ook Jigaro Kano kennis zou maken met de Jiu-Jitsu technieken van waaruit hij het Judo ontwikkelde) en later stichtte hij de Yoshin Ryu op ("School met pit van Wilg").